دکتر فرنوش فریدبد، عضو هیات‌علمی دانشکده شیمی دانشگاه تهران و یکی از جوان‌ترین دانشمندان عرصه شیمی در سال ۲۰۱۸ از سوی موسسه کلاریویت آنالیتیکس جزو یک درصد جمعیت دانشمندان برتر جهان معرفی شده است.
این موسسه هر سال بیش از هزاران پژوهشگر را از سراسر جهان در ۲۱ حوزه موضوعی به‌عنوان پژوهشگر پراستناد شناسایی و نام آن‌ها را منتشر می‌کند. یعنی این انتخاب بر مبنای تعداد ارجاعاتی محاسبه می‌شود که در طول یک دوره ده‌ساله به مقالات علمی دانشمندان صورت می‌گیرد.
فرنوش فریدبد، همچنین یکی از دانشمندانی است که در سایت «تامسون رویترز»، بیشترین تعداد مقاله علمی را به نام خود ثبت کرده‌اند.
فرنوش فریدبد، متولد روز یکم فروردین ۱۳۵۹ است. او بعد از اتمام دوره لیسانس در رشته شیمی محض دانشگاه الزهرا، بلافاصله در مقطع فوق‌لیسانس وارد رشته «شیمی تجزیه» دانشگاه تهران شد و پس‌ازآن نیز در سال ۱۳۸۸ دکترای «شیمی تجزیه» را از همان دانشگاه کسب کرد. او جوان‌ترین محقق ایرانی رشته شیمی است که دستاوردهایش موردتوجه مراکز علمی دنیا قرار گرفته است.
یکی از دانشجویان دانشکده شیمی در مورد استادش می‌گوید: دکتر فریدبد در دانشگاه تهران، یکی از آرام‌ترین و مسلط ترین اساتید دانشکده شیمی است و با اینکه اختلاف سنی زیادی با دانشجویان شرکت‌کننده سر کلاس‌هایش ندارد، اما به‌خوبی از عهده کنترل کلاس برمی‌آید و کلاس‌های درسش از شلوغ‌ترین کلاس‌های دانشکده شیمی دانشگاه تهران است. فریدبد به دانشجویانش گفته است که از همان روزگار کودکی رویای تحقیق و پژوهش داشته اما همیشه تصورش این بوده که او یک پزشک محقق خواهد شد و در زمینه بیماری‌های انسان تلاش خواهد کرد. او در مورد شرایط مساعدی می‌گوید که خانواده‌‌اش برای رسیدن به این موفقیت‌ها برایش فراهم کرده بودند.
محیط خانواده ما سرشار از آرامش بود. والدینم به خاطر من و دو خواهر دیگرم از خوشی‌ها و تفریح و سفر صرف‌نظر می‌کردند. اولویت اصلی آن‌ها آرامش و موفقیت فرزندانشان بود. مادرم کارشناس بهداشت بود و پدرم علاقه زیادی به ورزش داشت. توجه به همه این مسائل، محیط مناسبی را برای ما فراهم کرده بود. من از پنج‌سالگی ژیمناستیک یاد گرفتم و از کلاس پنجم شنا را به‌طور کامل آموزش دیدم. همیشه در مسابقات قوای جسمانی شرکت می‌کردم و در رشته قوای جسمانی موفق به گرفتن رتبه قهرمانی استان تهران شده‌‌ام و مدال‌های زیادی در رشته شنا کسب کرده‌ام. فرنوش فریدبد با ابداع یک وسیله کوچک اما پیشرفته برای تشخیص اندازه قند خون بیماران دیابتی از طریق بزاق، به بیمارانی که به کلینیک دیابت مراجعه می‌کنند، کمک می‌کرد. روشی که آن را یک روش غیرتهاجمی برای اندازه‌گیری میزان قند خون می‌داند که در آن نیاز به خون‌گیری از بیمار نیست.
او در مستند «من یک ایرانی‌‌ام» ساخته «مهدی بخشی‌مقدم»، در مورد این دستگاه کوچک سنجش قند خون می‌گوید پیشنهاد‌هایی از سوی سایر کشورها دریافت کرده تا حق ساختش را به آن‌ها واگذار کند، اما ترجیح داده در کشور خودش از آن استفاده کنند. او می‌گوید پدر و مادربزرگش مبتلا به دیابت بوده‌‌اند و همیشه از رنج بیمارانی که ناچار بوده‌‌اند از دستگاه گلوکومتر استفاده کنند رنجور می‌شده و برای همین هم با حمایت اساتیدی همچون دکتر «گنجعلی» و دکتر «لاریجانی» اقدام به ابداع این وسیله کوچک اما موثر کرده است. این دستگاه تشخیص دیابت برای اولین بار در دنیا در مرکز عالی الکتروشیمی دانشگاه تهران طراحی و ساخته شده است.